Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ.Λουκάς Δημητρίου Παπαδάκης

Λουκάς Δημητρίου Παπαδάκης

Όποιος παρακολουθεί τις αναρτήσεις μου γνωρίζει πως με ενδιαφέρουν όσα μας παραδειγματίζουν θετικά και αυτά προβάλλω στα κείμενα και τις φωτογραφίες μου. Σπανιότατα καταγράφω κακώς κείμενα και κυρίως όταν ντρέπομαι. Έτσι κάποτε ασχολήθηκα με την καταστροφή στον λόφο τού Περιστερά στην Ιεράπετρα, την ιδιαίτερη πατρίδα μου, όπου χωματουργικές εργασίες ιδιώτη, απ’ ό,τι πληροφορήθηκα, κατέστρεψαν την εκεί κρυφή παραλία και διαπαντός την ιστορία του, τις κατά την Κατοχή εγκαταστάσεις τού γερμανικού στρατού στα σπλάχνα του. 
Σήμερα πάλι από ντροπή αναγκάζομαι και παρεκκλίνω. Αφορμή το οικολογικό έγκλημα, που συντελείται εξακολουθητικά και κλιμακώνεται στη Ακιδαλία πηγή τού Ορχομενού, στον Κάρκαρη των ημερών μας, εξαιτίας τής ασυνειδησίας ημών των δημοτών, αλλά και της αδιαφορίας ή της ανικανότητας της Δημοτικής Αρχής να περιφρουρήσει την ποιότητα της ζωής μας. 
Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, ο τόπος έχει γεμίσει πλαστικά και άλλα σκουπίδια. Στα παγκάκια τα ξύλινα καθίσματα έχουν αφαιρεθεί, τους τελευταίους δε μήνες βρίσκω σπασμένα από τη βάση και τα τσιμεντένια πόδια τους. Δεν απομένει ακέραια ούτε μία λάμπα δημοτικού φωτισμού. Ο πεζόδρομος είναι σε πολλά σημεία κατεστραμμένος εξαιτίας της παράνομης διέλευσης τροχοφόρων. Οι βράχοι, που κατά το παρελθόν ετοποθετούντο στην είσοδο και την έξοδο του πεζόδρομου, για να αποτρέπουν την παρουσία οχημάτων, έχουν από χρόνια παραμερισθεί, μάλιστα πρόσφατα παρατήρησα ότι έχει εξαφανιστεί και το ένα από τα δύο κιγκλιδώματα.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα τόπο με σπάνιο φυσικό κάλλος, που επιπλέον περιστοιχίζεται από σπουδαία αρχαιολογικά μνημεία, τον μυκηναϊκό θολωτό τάφο τού Μινύου (2η π. Χ. χιλιετία), το αρχαίο θέατρο – Ωδείο (4ος π. Χ. αιώνας), τη Μακεδονική Ακρόπολι και τον Ι. Ν. Παναγίας της Σκριπούς (874), μνημεία τα οποία επισκέπτονται καθημερινά άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Και οι περιηγητές έχουν μάτια και βλέπουν και τις ντροπές μας.